donderdag 31 maart 2016

Winkelen en eten in Antibes

Een laatste blogpost over Antibes.
Ik beloofde nog enkele tips over winkelen en eten.
Hier komen ze.

Voor de liefhebbers zijn er allereest de marktjes:
De Provençaalse overdekte markt. (elke voormiddag -niet op maandag- in de Cours Masséna)
Je vindt er groenten, fruit, kruiden, gedroogde vruchten, …
De meeste marktkramers zijn uitbundige, goedlachse, vriendelijke mensen.  
Ik vond het echt een plezier om daar te winkelen. Al bracht ik wel eens meer mee dan ik had bedoeld omdat ik zo’n leuk gesprek had gehad met de kraameigenaar en ik van alles had geproefd dat zo heerlijk smaakte…
In het weekend is er in de namiddag op dezelfde plek een artiestenmarktje.
Een brocantemarkt op zaterdag op de place Nationale. Ik vond er niet zo veel aan, maar was er wel pas tegen het sluitingsuur. Het leken me uitsluitend beroepsbrocanteurs die hun prijzen goed kenden.

Nog enkele nuttige adresjes:
Het lekkerste brood koop je bij Le four à pains, in de Cours Masséna.
Heel mooie tafelkleden en ander linnen van goede kwaliteit vind je bij een charmante en behulpzame dame in de Rue de Sade bij L’Epingle à Linge. Ik vond er een tafelkleed met Vlimbouters. Daaraan kon ik echt niet weerstaan.
Wil je een goedkoop leuk Provençaals tafelkleedje, ga dan eens kijken bij Maxi Bazar (hoek Rue de la République en Boulevard Clémenceau )
Tof boetiekje en vriendelijke verkoopster op de Boulevard Général Foch is Zhoé & co.
Typisch Frans warenhuis: Monoprix, Place Général de Gaule.

Goede restaurants :
La taille de Guêpe : heel hartelijke en goedlachse ontvangst. Speciaal concept: bij elke schotel worden verschillende eetbare bloemen gebruikt. Het maakt de borden heel speciaal en verrassend van smaak. Bij het serveren wordt omstandig uitgelegd welke bloemen op je bord liggen.
Restaurant Albert I: visrestaurant aan de haven. Vrij groot en het kan er druk zijn. Vriendelijke obers en snelle service. Ze hebben zelf ook een viswinkel, dus alle producten zijn dagvers.

woensdag 30 maart 2016

Logeren in Antibes

Ik zocht een leuk hotelletje en … kwam uit bij een appartement in de oude stad, vlak bij de dagelijkse Provençaalse markt. 
Ik zag het al helemaal zitten: ’s morgens eerst een kort wandelingetje om knisperend vers stokbrood te halen met lekkere kazen en blozend fruit en dan een gezellig ontbijt.

Het appartement vervulde al onze verwachtingen. 
De eerste verdieping van een oud 19de eeuws huis in een rustig gedeelte van de oude stad. 
Hoge plafonds en hoge smalle vensters, die uitkeken op een smalle, rustige straat. 
Een volledig vernieuwd interieur. Sober, maar modern en heel efficiënt bemeubeld. 
Een ingerichte keuken, waar ik eerlijk gezegd geen gebruik heb van gemaakt, tenzij voor het ontbijt. 

En vooral: charmante eigenaars, die echt bekommerd waren om ons een leuk verblijf te bezorgen. 
Wij spraken Frans met hen, maar ze gaven aan dat ze ook Engels praten.
Voor wie wil,  zorgen ze voor een taxi van en naar de luchthaven.
De voorlaatste dag van ons verblijf waarschuwde de eigenaar ons voor een staking van de verkeersleiders op de luchthaven van Nice. Hij wilde met ons mee zoeken naar alternatieven of we konden kiezen om een dagje langer blijven. Gelukkig bleek het allemaal niet nodig. We vertrokken alleen met een fikse vertraging.
Kortom het appartement is een aanradertje: Au 23
Je kan het boeken via booking.com. of een kijkje nemen op hun eigen website.

dinsdag 29 maart 2016

Antibes

En dan nu het blogje dat hier een week geleden had moeten verschijnen. 
Het eerste van een minireeksje.

CeT en ik, we hadden genoeg van dit druilerige winterweer.
We wilden eventjes opwarmen in de zon.
We hadden 5 dagen vrij en zochten waar we naar toe konden.
Mallorca, de Canarische eilanden, Barcelona?
We twijfelden.
Of nee, niet echt. Diep in ons hart wisten we dat het Frankrijk zou worden.
Ik wou al zo lang eens de prille lente in Zuid-Frankrijk gaan bewonderen
Het werd de côte d’ Azur, Antibes. 

De luchthaven van Nice is vlakbij. Antibes bereik je dan per taxi, snelbus of trein.
Wij kozen voor de trein. Reizen moet ook nog een beetje avontuurlijk blijven. En er rijden vrij veel treinen van Nimes naar  Antibes.

De stad is heel leuk … buiten het hoogseizoen. Nu was het er gezellig druk. In de zomer vrees ik dat je er op de koppen moet lopen… (en koppen lopen vind ik niet fijn)

Maar er is in elk seizoen en bij elk weer iets leuks te beleven.
Wij hadden mooi weer, dus waren we zo veel mogelijk buiten.
Wat wij onder andere deden:


  • Rondkuieren in de stad is echt gezellig. In de oude stad zijn er veel winkeltjes, maar je kan ook op de oude vestingmuren wandelen of de luxejachten in de haven gaan bewonderen.
  • Wij bezochten het musée Picasso in het château Grimaldi. In het jaar 1946 woonde Pablo Picasso zelf in het kasteel gedurende 6 maanden. Later schonk hij een aantal pentekeningen aan het museum.Die worden nu in het kasteel tentoon gesteld, samen met enkele schilderijen en keramiekwerken van de kunstenaar. Maar er zijn ook mooie kunstwerken van Nicolas de Staël.Wat mij vooral bekoorde waren de foto’s van David Douglas Duncan. In een filmpje ergens in een hoekje van het museum vertelt de fotograaf hoe hij een jaar lang met Picasso samenleefde en ook als enige al diens schilderijen heeft mogen fotograferen. Op de foto’s krijg je een blik in het dagelijkse leven van Picasso en zijn Jacqueline.
  • Onder een vrolijke zon kozen we ook voor een tocht langs de sentier des douaniers, een pad naast de branding in Cape d’ Antibes. Een leuke wandeling met hier en daar hoekjes waar je kan gaan zitten voor een picknick. Op een zaterdagmiddag was het er vrij druk. Misschien is het in de week rustiger…

Tips voor logement, winkelen en eten volgen nog.


maandag 28 maart 2016

Restjesdag

Een Paasbrunch.
Sinds mijn ouders er niet meer zijn, wordt het een traditie in hotel mama.

Paaseieren rapen hoort er niet meer bij.  (Wie weet over enkele jaren terug wel...)
Ik vind het leuk om het 'jong geweld' te zien smullen van wat ik op paasdag in alle vroegte heb aangesleept of voorbereid.
's Avonds gaan er nog wel wat restjes mee richting studentenkot of gemeenschapshuis.
Ik tracht de hoeveelheden die ik moet aankopen juist in te schatten, maar dat lukt me niet altijd.
Ik ben van het type dat al snel denkt dat er niet genoeg zal zijn. 
Dus bezondig ik me nogal eens aan overdreven aankopen.

Dit jaar valt het mee wat groenten en vlees betreft. De restjes kunnen we vandaag wel op krijgen.
Het restje fruitsalade maken we ook wel soldaat en ik heb maar 2 koffiekoeken over.
De dessertjes raken vandaag zeker ook nog wel op.

Wat er dan wel massaal te veel is?
Ik heb een grote pot couscous, die ik onmogelijk vandaag kan verwerken. Plek in de koelkast was er gisterenavond niet meer. Ik vrees dus dat de kip haar buikje meer dan vol zal moeten eten.
En ik heb een volle zak pistolets (= broodjes) over. Wat ik daarmee moet doen? Ik weet het niet. Die worden natuurlijk al heel snel erg hard. Vandaag zal ik nog proberen om ze even te bevochtigen en in de oven terug krokant te krijgen. Misschien moet ik er morgen broodpudding van maken?
Iemand een idee?




zondag 27 maart 2016

ZALIG PAASFEEST!

Aan alle bloglezers wensen ik fijne Paasdagen
vol warmte en liefde!


Mijn tafel staat alvast klaar voor de paasbrunch in hotel mama.


vrijdag 25 maart 2016

Toch nog leutig

Ik vind het deze week moeilijker, 
maar toch wil ik er vandaag een leutige vrijdag van maken.

Dochter en ik hebben allebei een vrije dag en we gaan die samen doorbrengen.
Samen naar het zwembad, enkele rondjes zwemmen. 
Samen winkelen. 
Samen iets gaan eten. 
Misschien samen een beetje handwerken...
Gewoon genieten, meer niet. 
Genieten van de warmte van het samenzijn, 
van de prille lente die nu toch echt in de lucht zit en 
van het vooruitzicht op een fijn lang weekend met een paasbrunch in hotel mama.

Even niet denken aan de terreur die deze week zo akelig dichtbij is gekomen. 
Niet denken 
aan de luchthaven, waar ik deze week nog vertrokken en geland ben, 
aan het metrostation, waar ik 20 jaar lang net naast heb gewerkt, 
aan het bom-appartement, waar ik elk werkdag voorbij kom (ook die bewuste dinsdagmorgen).

Nee ik wil niet bang zijn.
Ik wil niet argwanend gissen of de jonge, iets donkerder gekleurde jongen naast me in de trein geen bompakket in zijn sporttas heeft. 
Ik wil gewoon argeloos denken dat hij op weg is naar de sporttraining of naar een leuk uitstapje met zijn vrienden.
Ik wil niet angstig rondkijken als ik volgende keer incheck in Zaventem.
Ik wil gewoon vol blije verwachting op vakantie vertrekken.
Ik wil geen plaatsen vermijden waar veel mensen samenzijn ‘omdat er wel eens iets zou kunnen gebeuren’.

Nee, mijn hoofd wil geen angst hebben. 
Mijn hoofd wil met open blik naar de wereld rond mij kijken. 
Mijn hoofd wil blijven geloven in warmte en nabijheid, 
in solidariteit en samenhorigheid.

Nu alleen nog mijn - stiekem toch wel bange - hart overtuigen…

dinsdag 22 maart 2016

aan(ge)slagen

Hier moest vandaag een blogje komen over een leutig reisje naar Zuid-Frankrijk.
Maar dat verhaal zal even moeten wachten.
Ik ben namelijk erg aangeslagen door wat vandaag gebeurde in de metro en op de luchthaven.
Op die luchthaven had ik 12 uur eerder nog rondgelopen.
Ik was blij omdat de staking van de Franse luchtverkeersleiders niet àl te veel roet in ons eten had gestrooid.
Ik was gelukkig omdat CeT en ik een fijn verlengd weekend achter de rug hadden.
Zo eentje op een gezellige plek, met leuke mensen, mooi weer, lekker eten, ...
Kortom onze batterijen waren weer opgeladen.
Deze morgen treinde ik met volle moed weer naar Brussel.
En dan gebeurt op enkele kilometers van mijn werkplaats zo iets verschrikkelijk.
Hier zijn geen woorden voor...

vrijdag 18 maart 2016

Leutige vrijdag

Deze morgen werden we wakker onder een stralende zon met zicht op blozende appelsienen, wuivend in het ochtendbriesje.
We verlieten ons appartementje in de oude stad en kuierden enkele straten verder naar de Provencaalse markt.
Ontbijt met vers stokbrood, Franse kazen en sappig fruit.
Enkele daagjes weg van de dagelijkse stress en gewoon genieten.
Dat belooft zeker en vast een leutige vrijdag!




vrijdag 11 maart 2016

Leutige vrijdag

Ik werd wakker  onder een stralend zonnetje! 
Zachte muziek uit de wekkerradio én een hele vrije dag vóór mij.

Vrijdagochtend begin ik natuurlijk met een half uurtje lezen.
'Het geheim van mijn man' is een echte page turner. Spannend! (dank je wel Els voor de tip) 

Ik vond het moeilijk om het boek weer weg te leggen.
Maar een 'leutige vrijdag' wacht op mij!

Ik was de vorige dagen weg met het werk.
Gisterenavond laat thuis.
De huisgenoten hadden mijn post mooi klaar gelegd.
En ik had post van de bib.
Ze stuurden een dank-je-wel-kaartje naar alle bib-vrijwilligers.
Een leuke boekenwijzer met een inimini boekje waarin de bibliothecaresse haar liefde voor 'haar' bib betuigt. Fijne attentie én een goed ideetje voor een knutselwerkje met afgedankte boeken.
Het is hartverwarmend als je vrijwilligerswerk gewaardeerd wordt. (hoewel voor mij die vrolijke kleutersnoetjes de grootste beloning zijn)
Door dit cadeautje begon mijn dag alvast heel leutig!

Straks in de zon fruit kopen op de markt én een lunch-afspraakje met CeT in de stad.
Mijn dag kan alvast niet meer stuk!

Een leutige vrijdag aan alle lezers!


zondag 6 maart 2016

Hakuna matata

Deze week zat er bij de krant een bijlage. 
De laatste bladzijde trok mijn aandacht. 
Twee Amerikaanse universiteiten hebben samen onderzocht waarvan mensen het meeste spijt hebben in hun leven. Ze ondervroegen daartoe een aantal oudere mensen.
Op basis van hun resultaten publiceerden ze op een website een top 10 van de antwoorden die het meeste gegeven werden.

Je vindt er de voor de hand liggende zaken: spijt ... over een verloren liefde, ... over  de keuze om al dan niet kinderen te krijgen, ... om de tijd die ze niet hadden doorgebracht met hun ouders toen ze nog leefden of met hun kinderen toen die nog klein waren of met hun vrienden, ... over de studies die ze wel of niet hadden gedaan, ... over geld en carrière, ... over de zorg voor hun gezondheid, …

Maar op de tiende plaats kwam iets wat toch wel erg verrassend was. 
Velen antwoordden namelijk: 
“Ik had me vroeger veel minder zorgen moeten maken. In alles!”

Tja, zich zorgen maken, is dat niet typisch menselijk?
Ik pleit alvast schuldig. 
Ik durf me ook al eens zorgen maken over dingen die - achteraf gezien -helemaal zoveel kopbrekens niet waard waren.
Misschien moet ik me meer spiegelen aan de lijfspreuk van wijlen één van onze Belgische bekende politici: “Problemen moet je pas oplossen als ze zich stellen!”

Uit dit onderzoek onthoud ik alvast dat ik niet de enige ben die zich soms onnodig zorgen maakt, maar dat ik hier achteraf dus wel spijt zal over hebben. 

Hakuna matata, voortaan probeer ik me niet te veel zorgen te maken, maar te genieten van de mooie dingen die op mijn weg komen!

Aan alle lezers: een fijn begin van de nieuwe week!

vrijdag 4 maart 2016

Leutige vrijdag

"Ik word altijd wakker met een wijsje in mijn hoofd! 
‘k Loop de hele dag te zingen en te fluiten!"

In de jaren 90 was dit één van de lievelingsliedjes van mijn kinderen. 
Een deuntje van kinderen voor kinderen.
Het zou mijn lijflied wel kunnen zijn. 
Ik word heel vaak wakker met muziek in mijn hoofd.

Nee, niet elke dag.
Als op een werkdag mijn wekker om 5.45 u. staat, dan klinkt er niets in mijn hoofd. 
Ik ben nu eenmaal geen ochtendmens. 
Radio Klara is het enige geluid dat ik verdraag in mijn auto op weg naar het station.

Maar op vrije dagen word ik dus wél vaak wakker met muziek in mijn hoofd. 
En al zeker op leutige vrijdag.
Donderdagavond is immers sinds enkele maanden mijn kooravond. 
Dan zit de volgende morgen de muziek in mijn hoofd die we in het koor inoefenden.

Tien jaar lang was vrijdag mijn muziekdag. Dan ging ik naar de zangles. 
In de voormiddag nog een beetje oefenen en inzingen en ’s middags naar de les. 
Heerlijk en ontspannend! 
Mijn lerares was een dame van mijn leeftijd. We konden het goed met elkaar vinden. 
Maar na 10 jaar moest ik écht wel eindexamen doen. Er kwam een einde aan mijn wekelijkse lessen op vrijdag.

Jammer, maar dat betekent niet dat ik niet meer zing. 
Het hoeft niet zo nodig klassieke muziek te zijn. 
Ik brul mee met alles wat op de radio voorbijkomt en wat daarna in mijn hoofd blijft hangen.

Ik loop al sinds mijn kindertijd de hele dag te zingen. 

Iets minder te fluiten, want dat kan ik niet zo goed. 
En als het niet luidop kan, dan maar stilletjes in mijn hoofd. 
Maar muziek is voor mij even nodig als eten en slapen.

"Wakker met een wijsje en mijn dag kan niet meer stuk!"

Ik wens jou een leutige vrijdag!



dinsdag 1 maart 2016

Spiekbriefjes

Het begon met het boek ‘Wilde zwanen’ van Jung Chang.
Hotel mama was toen superdruk. Boeken lezen kon ik maar 15 minuutjes per dag. ’s Avonds in bed, voor het slapen gaan.
Die Chinese namen leken zo erg op elkaar. Ik kon ze maar niet onthouden. Ik herbegon het boek 3 keer omdat ik niet meer wist wie nu juist wie was.
En toen had ik een ingeving! Als ik nu een spiekbriefje maakte… Hierop kon ik alle namen en onderlinge relaties kwijt en zou ik elke avond weer perfect elk personage herkennen.

Dit was een goed plan! Het boek vond ik wel wat traag en langdradig en ik herinner me zelfs niet meer of ik het uitgelezen heb.
Maar de spiekbriefjes bleven. Ze maakten mijn korte lees-ogenblikken eenvoudiger. Ik moest niet meer voortdurend naar de eerste bladzijden terug bladeren.

Ook nu ik terug meer leestijd heb, blijf ik met spiekbriefjes werken.” ’t Zal de leeftijd wel zijn”, dacht ik. Ik onthoud nu eenmaal minder makkelijk dan 20 jaar geleden.

En kijk! Gisteren ging ik naar de bib. Ik had ‘Het geheim van mijn man’ al een tijd geleden gereserveerd. Eindelijk mocht ik het boek gaan ophalen. Ik  wou meteen al enkele bladzijden lezen. Ik had mijn spiekbriefje al in aanslag. Maar wat vond ik in het boek? Een kant-en-klaar spiekbriefje met alle namen en relaties van alle personages. Hoe leuk!
Blijkbaar ben ik niet de enige met spiekbriefjes. En misschien is het wel een goed idee om het spiekbriefje in een bib-boek te laten zitten? Anderen kunnen er gebruik van maken…

Of heb ik gewoon een andere witte raaf gevonden en is spiekbriefjes gebruiken bij het lezen iets ongewoons?