zondag 25 december 2016

Adeste fideles


“Zegen ons in donker dagen, 
met het licht van nabije mensen,
met het licht van een hartelijk gebaar,
met het licht van een vriendelijke groet.”

                                           (Marinus van den Berg)

Aan alle bloglezers wens ik
fijne Kerstdagen!



vrijdag 23 december 2016

Eerst komt, eerst maalt

Nauwelijks is het licht geworden, of daar verdwijnt de zon alweer. 
De donkerste periode van het jaar. Ik word er altijd een beetje stil van.
Gebrek aan zonlicht, denk ik.

Mijn moeke zaliger is dan heel veel in mijn gedachten. 
“De donkere dagen” noemde ze deze periode. Ze hield er ook niet van.
(zou het erfelijk zijn?)
Toen ze weduwe was geworden vroeg ze me elk jaar of ze mocht komen logeren tussen Kerst en Nieuw. Natuurlijk zei ik dan volmondig “ja”. Gemakkelijk was het niet altijd. Mijn hotel mama zat toen vol hard studerende jeugd die begin januari aan de examenperiode begonnen. De Kerstvakantie was voor hen een stresserende blokperiode. Geen sprake van om hun kamer af te staan.
‘Oma’ kreeg dan ons echtelijk bed en wij sliepen een weekje op de sofa.


Dit jaar heb ik voor het eerst geen studerende kinderen meer in huis. 
(of toch: af en toe de vriendin van één van de zonen) 
Geen examenstress meer voor ons.
Volop de mogelijkheid om gezellig binnenshuis te cocoonen. 
En wat hoort bij zo’n donkere avond?
Ja natuurlijk: zachte dekentjes om zalig in te kruipen tijdens het TV kijken of boeken lezen. 
Hier ligt een hele stapel dekentjes. 
Maar eentje springt eruit. Om eentje wordt bijna gevochten (niet echt, hoor). 
Het is het jongste dekentje uit de stapel. Een projectje van mij. 
Vorig jaar tijdens de donkere dagen had ik plots zin om te breien voor TV. 
Maar dan liefst iets waar ik niet te veel moest bij tellen en opletten.


Ik kocht spotgoedkope wol bij de Zeeman en ging aan het werk.  
Gewone vierkante lapjes werden het.
Samen vormen ze een deken.
Alleen … die goedkope wol vond ik niet zacht genoeg. 
Ik kocht een fleece-dekentje. De vierkantjes werden erop vast genaaid. 
Het werd een super deken: warm, maar ook lekker zacht. 
Na het avondeten loert iedereen naar de zithoek. Wie zal vandaag het dekentje bemachtigen? Afspraken maken we er niet over. Wie eerst komt, eerst maalt.

Soms is poes Muis ons allen te snel af!

zondag 11 december 2016

Nooit meer...

Weet je nog toen…
Soms haal ik met leeftijdgenoten herinneringen op.
Dingen die we vroeger zo vaak deden en nu nooit meer.
Nee hoor, niet omdat we er te oud of te stram voor zijn.
Gewoon omdat  wij sinds onze kinderjaren een technologische omwenteling meemaakten.

Een nostalgisch lijstje:


1. Kaartlezen onderweg naar de vakantieplek



Met de auto op reis naar Frankrijk.
De echtgenoot aan het stuur.
Ik met de kaarten op schoot.
“Hier rechtsaf! Euh, nee toch niet, de tweede rechts. Oei, we zijn er voorbij! Rechtsomkeer!”
Jawel, het had zijn charmes!

Maar… je kon de schuld niet op de GPS steken als je helemaal verkeerd was gereden…


2. Bellen naar de sprekende klok



Onze jarenlange traditie op oudejaarsavond.
Om vijf voor twaalf belden we naar de sprekende klok.
Zo zetten we het Nieuwe Jaar zeker op tijd in.

Ondertussen heeft iedereen een radio gestuurde horloge of een smartphone. Wie denkt nu nog aan de sprekende klok….
Alleen een platte batterij kan je stiptheid nu nog dwarsbomen…




3. Een encyclopedie raadplegen


Een schoolwerkje maken?
Een weetje opzoeken?
Een geschiedenisfeit nakijken?
We hadden één plek: de encyclopedie in de leeszaal van de bib. Daar vond je alles!

Google verbande alle encyclopedies naar de Kringloopwinkel…
Maar… eenzaam en alleen opzoekingswerk doen aan je PC haalt het natuurlijk niet bij onze leuke middagen waarop we met z’n allen afspraken aan de bib om opzoekingswerk voor school te doen.



4. Telefoneren in een telefooncel


Op kot in Leuven.
Elke woensdagavond in de rij voor de telefooncel.
Het enige contact met het thuisfront.

Een smartphone had ons vele extra uren vrije tijd opgeleverd…
Maar… we konden wel niet voortdurend gecontroleerd worden door onze ouders.



5. Catalogi ophalen bij het reisbureau

In een reiscatalogus snuisteren was het begin van de vakantiepret.
Daarna ging je naar het reisbureau.
Die regelden je reis van A tot Z.

Nu haal je de voorpret uit booking.com of travelbird.be.
Veel voordeliger en sneller.
Maar… niemand vertrekt nog op reis met over de schouder het praktische tasje waarop in grote letters de naam van het reisbureau.
.

Wie heeft nog aanvullingen op dit lijstje?